Misschien moeten we die babyboomers die de komende jaren met pensioen gaan wel door robotten en AI vervangen, willen we de komende 5 jaar alle openstaande vacatures ingevuld krijgen. Tussen 2016 en 2020 moeten afhankelijk van de conjunctuur tussen de 370 000 en de 410 000 jobs worden ingevuld schrijft Fons Leroy van de VDAB op zijn blog. In een gezonde demografische spreiding staan er voldoende jongeren klaar om die klus te klaren. Maar door vergrijzing en ontgroening, krijgen we nu te maken met een tekort aan beschikbare arbeidskrachten. Tegen 2022 wordt de verhouding instroom uitstroom op 77,2% geraamd. Dat de vijftiger en zestiger beter nog even aan de slag blijft, is niet alleen noodzaak om de pensioenen voor de volgende generaties te waarborgen, het is ook noodzakelijk om onze economie draaiende te houden.

Of dit zal volstaan, daar steek ik mijn hand niet voor in het vuur. Zeker als ik bij Marieke Van Gramberen op De Redactie lees dat amper 1 op 2 het haalbaar acht om te werken tot de pensioenleeftijd is bereikt. Robotten en AI zouden dan ook wel eens echt een deel van de oplossing kunnen zijn net als migratie en het voorkomen van werkverzuim door allerhande redenen. Maar in deze blogpost houd ik het bij langer werken waar de babyboomer die nog aan de slag is de primeur van krijgt. Net op het ogenblik dat la vida seniora om de hoek loert.

De vraag waar HR zich nu het hoofd over breekt, is hoe ze deze vijftigers en zestigers gemotiveerd kunnen houden om nog enkele jaren met goesting aan de slag te blijven. Wie met vijftigers praat, beseft dat dit geen makkie wordt. Zet twee vijftigers die elkaar voor het eerst ontmoeten bij elkaar en binnen de 5 minuten valt de vraag van 1 miljoen, hoe lang moet jij nog? Fons Leroy maakt zich daarenboven zorgen over de brain drain van grijs talent de komende jaren of ‘grexit’ zoals hij die noemt. We hebben hier geen echte traditie om kennis en ervaring te delen op de werkvloer. Het is een uitdaging om die cultuur te introduceren.

Maak van babyboomers coaches. Ze zullen er zelf veel van opsteken.

De oplossing voor beide uitdagingen zit hem misschien net in de combinatie van beide. Maak van babyboomers mentors en coaches die in hun laatste jaren vooral kennis en ervaring delen met de jonge garde die nu volop instroomt. In de plaats van te focussen op de verschillen tussen de generaties op de werkvloer zet je beter in op synergie.

Dat dit geen walk in the park wordt, vertelde me vorige week een HR-manager. In de VS waar hij een tijdlang gewerkt en gewoond had, veranderen vijftigers nog zonder probleem van job en functie. Het is er de normaalste zaak van de wereld. “Hier houden oudere werknemers koppig vast aan procedures, canvassen en templates waarmee ze vertrouwd zijn. We zijn dringend aan een mentaliteitswijziging toe.”

Maar net in deze nieuwe rol kunnen boomers een nieuwe uitdaging en drive vinden om met goesting nog enkele jaren aan de slag te blijven. Vorming en begeleiding geeft vertrouwen. Uit onderzoek blijkt trouwens dat vorming de motivatie en het welbevinden op het werk aanscherpt. Deze nieuwe rol als coach / mentor geeft betekenis en relevantie aan de job en dat geldt voor alle niveau’s. De jonge generatie zal er wel voor zorgen dat kennis in beide richtingen vloeit zodat oud ook van jong leert. Spanningen tussen generaties op de werkvloer ontstaan vaak door onwetendheid en vooroordelen maar krijgen hierdoor minder kans omdat wederzijds respect toeneemt. Het kan de eerste stap zijn naar een harmonieuze intergenerationele werkvloer waar je van kan aannemen dat dit samen met robots en AI de toekomst wordt.